Dr. Ruskin, Amerikan Tıp
Birliği dergisinde yayımlana aşağıdaki yazısında, gülünç bir yanlış anlamanın
kişide nasıl tümüyle farklı bir yaklaşım duygusu oluşturabileceğini anlatmaktadır.
Dr. Paul Ruskin,
öğrencilerine yaşlanmanın psikolojik belirtilerini öğretirken onlara şu olayı okudu:
“Hasta ne konuşuyor, ne de
söylenenleri anlıyor. Bazen saatlerce anlaşılmaz şeyler geveliyor. Zaman, yer
ya da kişi kavramı yok. Yalnız, nasıl oluyorsa, kendi adı söylendiğinde tepki
veriyor. Son altı aydır onun yanındayım, ne görünüşü için bir çaba harcıyor ne
de bakım yapılırken yardımcı oluyor. Onu hep başkaları besliyor, yıkıyor ve giydiriyor.
Dişleri yok, yiyeceklerin püre halinde verilmesi gerekiyor. Gömleği salyalarından
dolayı sürekli leke içinde. Yürümüyor. Uykusu sürekli düzensiz. Gece yarısı
uyanıp çığlıklarıyla herkesi uyandırıyor. Çoğu zaman mutlu ve sevecen, fakat
bazen ortada bir neden yokken sinirleniyor. Biri gelip onu yatıştırana dek de
feryat figan bağırıyor.”
Bu olayı okuduktan sonra,
Ruskin öğrencilerine böyle birinin bakımını üstlenmek isteyip istemediklerini
sordu. Öğrenciler bunu yapamayacaklarını söylediler. Ruskin, kendisinin bunu
büyük bir zevkle yaptığını ve onların de yapması gerektiğini söyleyince
öğrenciler şaşırdılar.
Daha sonra Ruskin hastanın
fotoğrafını dolaştırmaya başladı. Fotoğraftaki doktorun altı aylık kızıydı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder