Yağışlı Bir gün,Bir Kaza ve Bir Ailenin Hazin Sonu

Hepimiz yolcuyuz. Evet, hepimiz seferleri tek taraflı olan ve dünyadan ahrete doğru gitmek üzere tasarlanmış taşıtlarla yol alıyoruz. Bazen bu yolculuğun farkındayız, bazen değiliz. Genellikle farkında değiliz. Yolculuğu ayarlayanın ve şoförün dediklerine bazen uyuyoruz, bazen uymuyoruz. Bazen zorunlu olarak uymaya mecbur kılınıyoruz.
Bulunduğum ilçeden il merkezine giderken yolun kenarında bekleyen bir kaç araba ve bir kaç yetişkin insanla çocuk gördük. Daha sonra biraz daha dikkatli baktığımızda bir aracın aşağıdaki tarlada bulunduğunu ve kaza yapmış olduğunuz anladık. İlçeden çıkıştaki ambülansın, yolda seyir halinde olan jandarma araçlarının nedeni açıklanmış oldu.
Daha sonra öğrendiğimizde üzüldüğümüz haber ise şu idi. Çorumda Ortaköye yakın incesu'ya gezmeye gelmişler.Akşam geri dönüyorlarmış.Piknikten dönmekte olan araç stabilize yolda kontrolden çıkmış ve takla atmış. Kazada 26 yaşında bir anne ve annenin 2 yaşındaki çocuğu vefat etti. Bu duruma üzüldük biz. Ölüm Allah'ın emri. Ancak üzülüyor insan. Geride kalan bir eş, 5 yaşında bir çocuk. Allah yar ve yardımcıları olsun. Kazayı yapan şoföründe Allah yardımcısı olsun. Zor bir durum. Yerinde olmak istemezdim. Yakınımıydı bilmiyorum, akrabasıdır belki ancak beni oldukça düşündürdü bu olay.
Kimbilir ne planları vardı, neler tasarlıyorlardı 2 yaşındaki çocuk için, 5 yaşındaki çocuklarının okula gideceğinin hayalini kuruyorlardı belki, belki... Ama ölüm bir anda kesinkin bir bıçak gibi filmi kesip attı...
Vefat edenlere Allahtan rahmet diliyorum. Geride kalanlara da ibret alacak bir kalp ve sabır diliyorum.
Aklıma bir söz geliyor...
Öğüt olarak ölüm yeter...
Bu yazı böyle biraz hüzünlü, arada başımızı ellerimizin arasına alıp düşünmek ve ne zaman ve nasıl biteceğini bilmediğimiz yolculuğu düşünmemiz gerekiyor sanıyorum...

Owner....


İçimden gelenleri bende eklemek istiyorum aslında....gözlerimi kapattıkça arabanın nerdeyse paramparça olmuş hali aklımdan çıkmıyor.yolumuza dualarla devam ettik.merak ettik nedir?Kimdir ve ne durumdalardır diye.Yol hem çok kaykan hemde yağış devam ediyordu zaten.çok dikkatli ve yavaş kullanmak gerekiyordu.daha da ilerlediğimizde.Eşim arkadaki araba kayboldu dedi...ben faketmemiştim bile ne arabası belki yol vardır orda dedim.Eşimde yol ayrımı yok orda dönüp bakalım dedi...Geri geri gittik.peşimizden gelen arabanında Yan tarafa çakıldığını gördük.Aşırı hızla yoldan çıkmıştı şöför.orda yardım etmeye çalıştık.Çok korkmuşlardı.yaralı bile değillerdi ama korku yetmişti tabi....1 saat kadar orada kaldık.yardıma gelen başka araçlar sayesinde yola çekildi araç ön tekerlek gitmişti.çekici çağıracakları için biz ordan ayrıldık....Çok şükür ki hiç birinde bir problem yoktu.
Orda gördük ki türk halkı yardım ve desteğe her zaman hazır.her geçen araba durdu yardım etmek için.Böyle durumlarda insan mutlu oluyor.İlk kazada ki aile bu kadar şanslı değillerdi maalesef.Gezmeye ne heyecanlarla çıkmışlardı.gün boyu eğlenmişlerdi kimbilir?Ne ölen kadın ve çocuğunu nede eşini tanımıyoruz aslında.ama bu kazadan çok etkilendik.Hiç aklımıza bile getirmiyoruz ölümü.bundan 6 ay önce eltimi kaybettik hala acısı içimizde,hala aklıma geldikçe hüzün ve göz yaşı oluyor bende.Hayatının baharında tazecik bir kadın ve masum bir yavrucak hayattan koptu gitti,Kalan yaralı bir baba ve 5 yaşında bir abi....Allahım sen sabırlarını arttır.Dayanma gücü ver....
Nasıl ölürsek öyle haşrolacağımız günde yüzümüzün akı ile başımız dimdik çıkmayı nasip et....
yuucel_19