Bir demet hamza,yusuf

Son bir kaç aydır hem hassas geçen bir hamilelik hemde fotoğraf makinamızın resim çekemiyor oluşundan dolayı konu ekleme imkanım olmadı....Bu süre içerisinde fotoğraf makinamızın ne çok kullandığımızı ve ne çok konuda ihtiyaç duyduğumuzu daha iyi anlamış oldum.Aşağıdaki resimlerde makinamızın son kullanım zamanlarından :)



Senelik izinde memleketim ceviz diyarı oğuzlarada gittik.akrabalrımzı annemi abimi yeğenlerimi,yengemi görme ve birkilte zaman geçirme fırsatımız oldu,çok şükür.Eğlendik gezdik,gördük.Kaldığımız ilçe ile oğuzlar 2,5 saat gibi bir mesafe, ama çokta sık gidemiyoruz.
Üstteki resimdede hamzamız kimselerden geri kalmayan minik tavşanımız.dayısından mangal yakmanın inceliklerini öğreniyor ve gözlükte takarak karizmasını en üst sevilere çıkaran hamza :)
İzin boyunca şaklabanlıklarla aileye neşe salan yavrum.bazen aksi inatçı,bazen küsen,bazende bir sakinlik büyümüşte küçülmüş eda ve tavırları ile bıdık hamza....

mangalın tüm ince detaylarını öğrensede ekmek arası sucuk mangalın sucuklarını ayıklamayı ekmeği ise yememeyi tercih ediyor küçük bey.Tavuk ve balığada bayılıyor tabiii.hatta geçen hafta pazarda balık reyonu önünden geçerken onun ısrarları ile geri döndük balık aldık.o kadar balık sever inş böylede devam eder.abisi balığı pekte isteyerek yemiyor.


Memleketten izin dönüşü.Obruk barajı kenarında bizim bıdıklar.Havaların sıcaklığın tavan yaptığı günler daha yola çıkalı 15 olmasına rağmen arabada pişen aile fertlerimiz küçük bir mola ile serinlemiştik.

Evettt izin bitti, ramazan bayramı bitti,Kurban bayramına bile az kalmışken ,yusufum okula başladı,son hız yazı ve okuma çalışmalrı ile günlerini geçiriyor.hatta günler ona yetmiyor.ödevlar bitene kadar uykusu geliyor.oynayamıyor,eğlenemiyor.Zorda olsa okulu seviyor vede öğretmenini.Çok şükür okulluda olduk.
hamzamız ise hala çok konuşmayan bir çocuk.her derdini isteğini anlatıyor.kısa kelimeler kısaltmalar yada sesler,mimik ve işaretlerle anlatıyor tabiki.normalmiş olabilirmiş ama konuşmasını istiyor insan yinede.
bu arada bende hamilelikte 32. haftayı bitirdim.biraz iyi biraz zor günler geçiriyorum.her ne olur sa olsun. minicik bir canlıyı büyümesine şahit olmak,bu arada kendinde bir hayli büyümek :) onu hissetmek onun için beslenmeye devam ve dikkat etmek.her anı zor vede çok güzel.çok şükür rabbime.Allah nasip ederse aralık başı veya ortasında minik yavrumuzunda teşrifi ile daha geniş bir aile olacağız.benden yine şimdilik bu kadar...Herkese bolca kocaman sevgilerimi yolluyorum :)