ÖZLEDİM

Ne güzel uçarlardı
Peşlerinden koşardım sapanımla
Hiçbirini vuramazdım
Kuşlarımı özledim

Karanlık çökerdi, korkardım
Solgun, suskun canavarlar
Uyanırdım kuş gibi atan yüreğimle
Düşlerimi özledim

Korkulu gündüz düşleriydi
Bitip tükenmez sınavlar
Üstüm başım, utanırdım sessizce
Okulumu özledim

Yıkık duvarlı sokaklarda
İtiş kakış, ter içinde
Delik papuçlarla vururduk bağlanmış bezlere
Topumu özledim

Yırtık eski gazeteler
Çıta yerine ağaç dalları
Gene de uçardı esintili güz akşamlarında
Uçurtmamı özledim

Umutsuz hayallerdi kurduğum
Soğuk yer yatağımda her akşam düşünürdüm
Kimseler bilmezdi sevdiğimi
Seni özledim

Umut doluydu çaresizliklerde
Buna da şükür derdi
Dualar ederdi
Annemi özledim

Bir akşam çağrısı, bir aşık koşması
Ne oldum, ne olacak, nerdeyim şimdi
Bu ben miyim, değiştim mi?
Kendimi özledim